1 « و مذبحی برای سوزانیدن بخور بساز. آن را از چوب شطیم بساز.
2 طولش ذراعی باشد، و عرضش ذراعی، یعنی مربع باشد، و بلندی‌اش دو ذراع، و شاخهایش از خودش باشد.
3 و آن را به طلای خالص بپوشان. سطحش و جانبهایش به هر طرف و شاخهایش را و تاجی از طلا گرداگردش بساز.
4 و دو حلقۀ زرین برایش در زیر تاجش بساز، بر دو گوشه‌اش، بر هر دو طرفش، آنها را بساز. و آنها خانه‌ها باشد برای عصاها، تا آن را بدانها بردارند.
5 و عصاها را از چوب شطیم بساز و آنها را به طلا بپوشان.
6 و آن را پیش حجابی كه روبروی تابوت شهادت است، در مقابل كرسی رحمت كه بر زبر شهادت است، در جایی كه با تو ملاقات می‌كنم، بگذار.
7 و هر بامداد هارون بخور معطر بر روی آن بسوزاند، وقتی كه چراغها را می‌آراید، آن را بسوزاند.
8 و در عصر چون هارون چراغها را روشن می‌كند، آن را بسوزاند تا بخور دائمی به حضور خداوند در نسلهای شما باشد.
9 هیچ بخور غریب و قربانی سوختنی و هدیه‌ای بر آن‌مگذرانید، و هدیۀ ریختنی بر آن مریزید.
10 و هارون سالی یك مرتبه بر شاخهایش كفاره كند، به خون قربانی گناه كه برای كفاره است، سالی یك مرتبه بر آن كفاره كند در نسلهای شما، زیرا كه آن برای خداوند قدس‌اقداس است.»
11 و خداوند به موسی خطاب كرده، گفت:
12 «وقتی كه شمارۀ بنی‌اسرائیل را برحسب شمرده‌شدگان ایشان می‌گیری، آنگاه هركس فدیۀ جان خود را به خداوند دهد، هنگامی كه ایشان را می‌شماری، مبادا در حین شمردن ایشان، وبایی در ایشان حادث شود.
13 هر كه به سوی شمرده‌شدگان می‌گذرد، این را بدهد، یعنی نیم مثقال موافق مثقال قدس، كه یك مثقال بیست قیراط است، و این نیم مثقال هدیۀ خداوند است.
14 هركس از بیست ساله و بالاتر كه بسوی شمرده‌شدگان بگذرد، هدیۀ خداوند را بدهد.
15 دولتمند از نیم مثقال زیاده ندهد، و فقیر كمتر ندهد، هنگامی كه هدیه‌ای برای كفاره جانهای خود به خداوند می‌دهند.
16 و نقد كفاره را از بنی‌اسرائیل گرفته، آن را برای خدمت خیمۀ اجتماع بده، تا برای بنی‌اسرائیل یادگاری به حضور خداوند باشد، و بجهت جانهای ایشان كفاره كند.»
17 و خداوند به موسی خطاب كرده، گفت:
18 «حوضی نیز برای شستن از برنج بساز، و پایه‌اش از برنج و آن را در میان خیمۀ اجتماع ومذبح بگذار، و آب در آن بریز.
19 و هارون و پسرانش دست و پای خود را از آن بشویند.
20 هنگامی كه به خیمۀ اجتماع داخل شوند، به آب بشویند، مبادا بمیرند. و وقتی كه برای خدمت كردن و سوزانیدن قربانی‌های آتشین بجهت خداوند به مذبح نزدیك آیند،
21 آنگاه دست و پای خود را بشویند، مبادا بمیرند. و این برای ایشان، یعنی برای او و ذریتش، نسلاً بعد نسل فریضۀ ابدی باشد.»
22 و خداوند موسی را خطاب كرده، گفت:
23 «و تو عطریات خاص بگیر، از مُرّ چكیده پانصد مثقال، و از دارچینی معطر، نصف آن، دویست و پنجاه مثقال، و از قصب‌الذریره، دویست و پنجاه مثقال.
24 و از سلیخه پانصد مثقال موافق مثقال قدس، و از روغن زیتون یك هین.
25 و از آنها روغن مسح مقدس را بساز، عطری كه از صنعت عطار ساخته شود، تا روغن مسح مقدس باشد.
26 و خیمۀ اجتماع و تابوت شهادت را بدان مسح كن.
27 و خوان را با تمامی اسبابش، و چراغدان را با اسبابش، و مذبح بخور را،
28 و مذبح قربانی سوختنی را با همۀ اسبابش، و حوض را با پایه‌اش.
29 و آنها را تقدیس نما، تا قدس اقداس باشد. هر كه آنها را لمس نماید مقدس باشد.
30 و هارون و پسرانش را مسح نموده، ایشان را تقدیس نما، تا برای من كهانت كنند.
31 و بنی‌اسرائیل را خطاب كرده، بگو: این است روغن مسح مقدس برای من در نسلهای شما.
32 و بر بدن انسان ریخته نشود، و مثل آن‌موافق تركیبش مسازید، زیرا كه مقدّس است و نزد شما مقدّس خواهد بود.
33 هر كه مثل آن تركیب نماید، و هر كه چیزی از آن بر شخصی بیگانه بمالد، از قوم خود منقطع شود.»
34 و خداوند به موسی گفت: «عطریات بگیر، یعنی مَیعه و اظفار و قِنّه و از این عطریات با ندر صاف حصه‌ها مساوی باشد.
35 و از اینها بخور بساز، عطری از صنعت عطار نمكین و مصفی و مقدس.
36 و قدری از آن را نرم بكوب، و آن را پیش شهادت در خیمۀ اجتماع، جایی كه با تو ملاقات می‌كنم بگذار، و نزد شما قدس اقداس باشد.
37 و موافق تركیب این بخور كه می‌سازی، دیگری برای خود مسازید؛ نزد تو برای خداوند مقدس باشد.
38 هر كه مثل آن را برای بوییدن بسازد، از قوم خود منقطع شود.»
