1 و اما یعقوب چون دید كه غله در مصر است، پس یعقوب به پسران خود گفت: «چرا به یكدیگر می‌نگرید؟»
2 و گفت: «اینك شنیده‌ام كه غله در مصر است، بدانجا بروید و برای ما از آنجا بخرید، تا زیست كنیم و نمیریم. »
3 پس ده برادر یوسف برای خریدن غله به مصر فرود آمدند.
4 و اما بنیامین، برادر یوسف را یعقوب با برادرانش نفرستاد، زیرا گفت مبادا زیانی بدو رسد.
5 پس بنی‌اسرائیل در میان آنانی كه می‌آمدند، به جهت خرید آمدند، زیرا كه قحط در زمین كنعان بود.
6 و یوسف حاكم ولایت بود، و خود به همۀ اهل زمین غله می‌فروخت. و برادران یوسف آمده، رو به زمین نهاده، او را سجده كردند.
7 چون یوسف برادران خود را دید، ایشان را بشناخت، و خود را بدیشان بیگانه نموده، آنها را به درشتی سخن گفت و از ایشان پرسید: «از كجا آمده‌اید؟» گفتند: «از زمین كنعان تا خوراك بخریم. »
8 و یوسف برادران خود را شناخت، لیكن ایشان او را نشناختند.
9 و یوسف خوابها را كه دربارۀ ایشان دیده بود، بیاد آورد. پس بدیشان‌گفت: «شما جاسوسانید، و به جهت دیدن عریانی زمین آمده‌اید.»
10 بدو گفتند: «نه، یا سیدی! بلكه غلامانت به جهت خریدن خوراك آمده‌اند.
11 ما همه پسران یك شخص هستیم. ما مردمان صادقیم؛ غلامانت جاسوس نیستند.»
12 بدیشان گفت: «نه، بلكه به جهت دیدن عریانی زمین آمده‌اید.»
13 گفتند: «غلامانت دوازده برادرند، پسران یك مرد در زمین كنعان. و اینك كوچكتر، امروز نزد پدر ماست، و یكی نایاب شده است.»
14 یوسف بدیشان گفت: «همین است آنچه به شما گفتم كه جاسوسانید!
15 بدینطور آزموده می‌شوید: به حیات فرعون از اینجا بیرون نخواهید رفت، جز اینكه برادر كهتر شما در اینجا بیاید.
16 یك نفر را از خودتان بفرستید، تا برادر شما را بیاورد، و شما اسیر بمانید تا سخن شما آزموده شود كه صدق با شماست یا نه، والاّ به حیات فرعون جاسوسانید!»
17 پس ایشان را با هم سه روز در زندان انداخت.
18 و روز سوم یوسف بدیشان گفت: «این را بكنید و زنده باشید، زیرا من از خدا می‌ترسم:
19 هر گاه شما صادق هستید، یك برادر از شما در زندان شما اسیر باشد، و شما رفته، غله برای گرسنگی خانه‌های خود ببرید.
20 و برادر كوچك خود را نزد من آرید، تا سخنان شما تصدیق شود و نمیرید.» پس چنین كردند.
21 و به یكدیگر گفتند: «هر آینه به برادر خود خطا كردیم، زیرا تنگی جان او را دیدیم وقتی كه به ما استغاثه می‌كرد، و نشنیدیم. از این رو این تنگی بر ما رسید.»
22 و رؤبین در جواب ایشان گفت: «آیا به شما نگفتم كه به پسر خطا مورزید؟و نشنیدید! پس اینك خون او بازخواست می‌شود.»
23 و ایشان ندانستند كه یوسف می‌فهمد، زیرا كه ترجمانی در میان ایشان بود.
24 پس از ایشان كناره جسته، بگریست و نزد ایشان برگشته، با ایشان گفتگو كرد، و شمعون را از میان ایشان گرفته، او را روبروی ایشان دربند نهاد.
25 و یوسف فرمود تا جوالهای ایشان را از غله پر سازند، و نقد ایشان را در عدل هر كس نهند، و زاد سفر بدیشان دهند، و به ایشان چنین كردند.
26 پس غله را بر حماران خود بار كرده، از آنجا روانه شدند.
27 و چون یكی، عدل خود را در منزل باز كرد، تا خوراك به الاغ خود دهد، نقد خود را دید كه اینك در دهن عدل او بود.
28 و به برادران خود گفت: «نقد من رد شده است، و اینك در عدل من است.» آنگاه دل ایشان طپیدن گرفت، و به یكدیگر لرزان شده، گفتند: «این چیست كه خدا به ما كرده است؟»
29 پس نزد پدر خود، یعقوب، به زمین كنعان آمدند، و از آنچه بدیشان واقع شده بود، خبر داده، گفتند:
30 «آن مرد كه حاكم زمین است، با ما به سختی سخن گفت، و ما را جاسوسان زمین پنداشت.
31 و بدو گفتیم ما صادقیم و جاسوس نی.
32 ما دوازده برادر، پسران پدر خود هستیم، یكی نایاب شده است، و كوچكتر، امروز نزد پدر ما در زمین كنعان می‌باشد.
33 و آن مرد كه حاكم زمین است، به ما گفت: از این خواهم فهمید كه شما راستگو هستید كه یكی از برادران خود را نزد من گذارید، و برای گرسنگی خانه‌های خود گرفته، بروید.
34 و برادر كوچك خود را نزد من‌آرید، و خواهم یافت كه شما جاسوس نیستید بلكه صادق. آنگاه برادر شما را به شما رد كنم، و در زمین داد و ستد نمایید. »
35 و واقع شد كه چون عدلهای خود را خالی می‌كردند، اینك كیسۀ پول هر كس در عدلش بود. و چون ایشان و پدرشان، كیسه‌های پول را دیدند، بترسیدند.
36 و پدر ایشان، یعقوب، بدیشان گفت: «مرا بی‌اولاد ساختید، یوسف نیست و شمعون نیست و بنیامین را می‌خواهید ببرید. این همه بر من است؟»
37 رؤبین به پدر خود عرض كرده، گفت: «هر دو پسر مرا بكش، اگر او را نزد تو باز نیاورم. او را به دست من بسپار، و من او را نزد تو باز خواهم آورد. »
38 گفت: «پسرم با شما نخواهد آمد زیرا كه برادرش مرده است، و او تنها باقی است. و هر گاه در راهی كه می‌روید زیانی بدو رسد، همانا مویهای سفید مرا با حزن به گور فرود خواهید برد. »
