فصل 27
1 ایوب دیگر باره مَثَل خود را آورده، گفت:
2 «به حیات خدا كه حقّ مرا برداشته و به قادرمطلق كه جان مرا تلخ نموده است،
3 كه مادامی كه جانم در من باقی است و نفخه خدا در بینی من می‌باشد،
4 یقیناً لبهایم به بی‌انصافی تكلّم نخواهد كرد، و زبانم به فریب تنطّق نخواهد نمود.
5 حاشا از من كه شما را تصدیق نمایم، و تا بمیرم كاملیت خویش را از خود دور نخواهم ساخت.
6 عدالت خود را قایم نگاه می‌دارم و آن را ترك نخواهم نمود، و دلم تا زنده باشم، مرا مذمّت نخواهد كرد.
7 دشمنِ من مثل شریر باشد، و مقاومت‌كنندگانم مثل خطاكاران.
8 زیرا امید شریر چیست هنگامی‌كه خدا او را منقطع می‌سازد؟ و حینی‌كه خدا جان او را می‌گیرد؟
9 آیا خدا فریاد او را خواهد شنید، هنگامی‌كه مصیبت بر او عارض شود؟
10 آیا در قادرمطلق تلذّذ خواهد یافت، و در همه اوقات از خدا مسألت خواهد نمود؟
11 «شما را درباره دست خدا تعلیم خواهم داد و از اعمال قادرمطلق چیزی مخفی نخواهم داشت.
12 اینك جمیع شما این را ملاحظه كرده‌اید، پس چرا بالكلّ باطل شده‌اید.
13 این است نصیب مرد شریر از جانب خدا، و میراث ظالمان كه آن را از قادرمطلق می‌یابند.
14 اگر فرزندانش بسیار شوند شمشیر برای ایشان است، و ذرّیت او از نان سیر نخواهند شد.
15 بازماندگان او از وبا دفن خواهند شد، و بیوه زنانش گریه نخواهند كرد،
16 اگر چه نقره را مثل غبار اندوخته كند، و لباس را مثل گِل آماده سازد.
17 او آماده می‌كند لیكن مرد عادل آن را خواهد پوشید، و صالحان نقره او را تقسیم خواهند نمود.
18 خانه خود را مثل بید بنا می‌كند، و مثل سایبانی كه دشتبان می‌سازد.
19 او دولتمند می‌خوابد، امّا دفن نخواهد شد. چشمان خود را می‌گشاید و نیست می‌باشد.
20 ترسها مثل آب او را فرومی‌گیرد، و گردباد او را در شب می‌رباید.
21 باد شرقی او را برمی‌دارد و نابود می‌شود و او را از مكانش دور می‌اندازد،
22 زیرا (خدا) بر او تیر خواهد انداخت و شفقت نخواهد نمود. اگر چه او می‌خواهد از دست وی فرار كرده، بگریزد.
23 مردم كفهای خود را بر او بهم می‌زنند و او را از مكانش صفیر زده، بیرون می‌كنند.
