1 [سرود برای متبّرک ساختن خانه. مزمور داود] ای خداوند تو را تسبیح می‌خوانم زیراکه مرا بالا کشیدی و دشمنانم را بر من مفتخر نساختی. 2 ای یهوه خدای من، نزد تو استغاثه نمودم و مرا شفا دادی. 3 ای خداوند جانم را از حفره برآوردی. مرا زنده ساختی تا به هاویه فرونروم. 4 ای مقدّسان خداوند او را بسرایید و به ذکر قدوسیّت او حمد گویید! 5 زیرا که غضب او لحظهای است و در رضامندی او زندگانی. شامگاه گریه نزیل می‌شود. صبحگاهان شادی رخ می‌نماید. 6 و امّا من در کامیابی خود گفتم، جنبش نخواهم خورد تا ابدالآباد. 7 ای خداوند به رضامندی خود کوه مرا در قوّت ثابت گردانیدی و چون روی خود را پوشانیدی پریشان شدم. 8 ای خداوند نزد تو فریاد برمی‌آورم و نزد خداوند تضرع می‌نمایم. 9 در خون من چه فایده است چون به حفره فرو روم؟ آیا خاکْ تو را حمد می‌گوید و راستی تو را اخبار می‌نماید؟ 10 ای خداوند بشنو و به من کرم فرما. ای خداوند مددکار من باش. 11 ماتم مرا برای من به رقص مبدل ساخته‌ای. پلاس را از من بیرون کرده و کمر مرا به شادی بستهای. 12 تا جلالم ترا سرود خواند و خاموش نشود. ای یهوه خدای من، تو را حمد خواهم گفت تا ابدالآباد.
