فصل 34
1 مزمور داود وقتی که منش خود را به حضور اَبِیمَلَک تغییر داد و از حضور او بیرون رانده شده، برفت خداوند را در هر وقت متبارک خواهمگفت. تسبیح او دائماً بر زبان من خواهد بود.
2 جان من در خداوند فخر خواهد کرد. مسکینان شنیده، شادی خواهند نمود.
3 خداوند را با من تکبیر نمایید. نام او را با یکدیگر برافرازیم.
4 چون خداوند را طلبیدم، مرا مستجاب فرمود و مرا از جمیع ترسهایم خلاصی بخشید.
5 بسوی او نظر کردند و منور گردیدند و رویهای ایشان خجل نشد.
6 این مسکین فریاد کرد و خداوند او را شنید و او را از تمامیِ تنگیهایش رهایی بخشید.
7 فرشتهٔ خداوند گرداگرد ترسندگان او است؛ اردو زده، ایشان را می‌رهاند.
8 بچشید و ببینید که خداوند نیکو است. خوشابحال شخصی که بدو توکّل می‌دارد.
9 ای مقدّسانِ خداوند از او بترسید زیرا که ترسندگان او را هیچ کمی نیست.
10 شیربچگان بینوا شده، گرسنگی می‌کشند و امّا طالبان خداوند را به هیچ چیز نیکو کمی نخواهد شد.
11 ای اطفال بیایید مرا بشنوید و ترس خداوند را به شما خواهم آموخت.
12 کیست آن شخصی که آرزومند حیات است و طول ایام را دوست می‌دارد تا نیکویی را ببیند؟
13 زبانت را از بدی نگاه دار و لبهایت را از سخنان حیلهآمیز؛
14 از بدی اجتناب نما و نیکویی بکن؛ صلح را طلب نما و در پی آن بکوش.
15 چشمان خداوند بسوی صالحان است و گوشهای وی بسوی فریاد ایشان.
16 روی خداوند بسوی بدکاران است تا ذکر ایشان را از زمین منقطع سازد.
17 چون [صالحان] فریاد برآوردند، خداوند ایشان را شنید و ایشان را از همهٔ تنگیهای ایشان رهایی بخشید.
18 خداوند نزدیک شکستهدلان است و روح کوفتگان را نجات خواهد داد.
19 زحمات مرد صالح بسیار است، امّا خداوند او را از همهٔٔ آنها خواهد رهانید.
20 همهٔ استخوانهای ایشان را نگاه می‌دارد، که یکی از آنها شکسته نخواهد شد.
21 شریر را شرارت هلاک خواهد کرد و از دشمنان مرد صالح مؤآخذه خواهد شد.
22 خداوند جان بندگان خود را فدیه خواهد داد و از آنانی که بر وی توکّل دارند مؤآخذه نخواهد شد.
