1 [برای سالار مغنیان برذوات اوتار. مزمور و سرود آساف] خدا در یهودا معروف است و نام او در اسرائیل عظیم! 2 خیمهٔٔ او است در شالیم و مسکن او در صهیون. 3 در آنجا، برقهای کمان را شکست. سپر و شمشیر و جنگ را، سِلاه. 4 تو جلیل هستی و مجید، زیاده از کوه‌های یغما! 5 قوی دلان تاراج شده‌اند و خواب ایشان را درربود و همهٔٔ مردان زورآور دست خود را نیافتند. 6 از توبیخ تو ای خدای یعقوب، بر ارابه‌ها و اسبان خوابی گران مستولی گردید. 7 تو مهیب هستی، تو! و در حین غضبت، کیست که به حضور تو ایستد؟ 8 از آسمان داوری را شنوانیدی. پس جهان بترسید و ساکت گردید. 9 چون خدا برای داوری قیام فرماید تا همهٔٔ مساکینِ جهان را خلاصی بخشد، سِلاه، 10 آنگاه خشم انسان تو را حمد خواهد گفت، و باقی خشم را بر کمر خود خواهی بست. 11 نذر کنید و وفا نمایید برای یهوه خدای خود. همه که گرداگرد او هستند، هدیه بگذرانند نزد او که مَهیب است. 12 روح رؤسا را منقطع خواهد ساخت و برای پادشاهان جهان مهیب می‌باشد.
