فقط دو شخص در عهد عتیق ذکر شده اند، (خنوخ و الیاس) که خداوند قبل از مرگشان آنها را برای مقصود مخصوصی به آسمان برد. همچنین آن ایماندارانی که هنوز در زمان مراجعت عیسی مسیح به زمین زنده هستند و نخواهند مرد بلکه با او به آسمان ربوده خواهند شد. بغیر از آن خداوند تقدیر کرده که همه انسانها خواهند مرد. خداوند قادر است که از مرگ انسان برای گسترش ملکوت خود و جلال نام خود استفاده کند. (یوحنا ۲۱: ۱۹) امید آینده ما ایمانداران در این دنیا به مرگ جسمانی ما بستگی ندارد بلکه به ایمان ما به خداوند و کار او بر صلیب و به اینکه ما رستاخیز کرده در حضور او خواهیم ایستاد. کتاب عبرانیان فصل یازده اشاره میکند به قهرمانان ایمان. خداوند از ایمان این اشخاص استفاده کرد تا بدیگران درس ایمان دهد و مقصود الهی خود را در زندگی دیگران به انجام رساند. هر چند که اکثر ایشان نتیجه مثبتی از ایمانشان در این دنیا ندیدند و بعضی زحمت دیده و در سختی کشته شدند. (عبرانیان ۱۱: ۳۹-۴۰) ولی خدا ایشان را برای چیزی نیکوتر آماده و استفاده کرد. عیسی مسیح که نمونه و الگوی زندگی روحانی و جسمانی ما است خود از پدر خواست که اگر ممکن باشد این پیاله مرگ بر صلیب از او بگذرد. (متی ۲۶: ۳۹) ولی او گفت لیکن نه به خواهش من بلکه به اراده تو. مقصود خدای پدر نجات ما انسانها بوسیله ریخته شدن خون پر بهای آن نجات دهنده عالم بود. این نقشه انجام شد تا ما بتوانیم آن نجات را بدست آوریم. در عبرانیان ۵: ۷ به ما یاد آوری میشود که " او (عیسی مسیح) در ایام بشریت خود، چونکه با فریاد شدید و اشکها نزد او که به رهانیدنش از موت قادر بود، تضرع و دعای بسیار کرده و به سبب تقوای خویش مستجاب گردید." او مستجاب گردید نه در رهانیدن از افتادن در مرگ زیرا میدانیم که او بر صلیب مرد و مدفون شد. بلکه مستجاب شد در این که از مرگ رستاخیز کرده و با پیروزی در دست او اکنون بدست راست خدای پدر نشسته است. اگر خدای پدر حاضر بود که پسر یگانه و محبوب خود را برای نجات انسانها به مرگ بسپارد، او همچنین قادر است که با مرگ ما نام خود را جلال دهد. پس اگر مرگ من و سختی ها و زحمات من باعث جلال نام او و گسترش ملکوت او میشود من باید این را پذیرفته و اجازه ندهم که ترس از مرگ مانع خدمت من برای خداوند باشد. دوم تیموتاوس ۷:۱..." زیرا خدا روح ترس را به ما نداده است بلکه روح قوت و محبت و تادیب را." وعده خداوند این است که ما بدانیم که موت نیش خود را از دست داده و گور ظفر خود را (اول قرنتیان ۵۵:۱۵) و ما باید هم صدا با داود بگوئیم که " چون در وادی سایه موت نیز راه روم از بدی نخواهم ترسید زیرا تو با من هستی، عصا و چوب دستی تو مرا تسلی خواهد داد."(مزمور۲۳: ۴) پولس رسول در رساله به فیلیپیان فرمود " زیرا که مرا زیستن مسیح است و مردن نفع."
